döl

Bunlardan önce ah tabii duyulurdu bunlardan önce

Saatlerce                     

Doğudakilerin gibi bir bakışta sabit

Bakılabilirdi nargilenin dumanına

Bir bardağın duruşuna takılıp kalabilirdi insan

Ve masanın üstündeki adsız yazıya

Oysa tarotta bir aşk yıldızı parlamıştı

Çocuğu kucağında sızan o masum kadına

Görülebilirdi, çok yabancı bir sesle

Çok yalancı durumlardan uzak

İpek gibi bir tenin nev-zuhuru

Kandiller uyanmadan henüz daha

Bir meczup gibi çılgın

Ayağı toza bulanmış gezgin bir ruh

Ellerinden kayan zaman konuşup duruyor

Mekanda dinlenen o zarif boşluğa

İşte hayat belki andır gözbebeklerinde kendini bitiren

Ve bir his vardır bunda

Ah, ah, ah…

Zamanın döl yatağında gün ötesi bir yolculuk

Geceyi en derin uykusunda avlayan

Kucağında küllerinden hayat bulan zümrüd-ü anka

Ve çok başka bir doğuş bu yaşanan aşkın hatırına

Merceklere takılan bir resmi çiziyor

O genç kadının avucuna.