Savrulmuş bir çocuk koşmasında
Kımıldıyor adımlarımda sert bir yalaz
Korkudan geceme kaçıyorum
Keskin virajlara sığmıyor yolum, yol misal
Suskun ama bilgiç bir bekleyişe kıvrılan
Yokluğu göze almış hiçlik tozu
Hiçlik tozu saçan sonsuza ellerim
Güneşin çilleri gibi ya da
Rahman’ın damlası inerken toprağa
İlk biat! Asude niyetlerde
Yoğrulmayı göze alan gözlerim
De!
Nefesler ısınıyor bir kez daha
Bir kez daha telveleşirken ömrün
Bir yudumluk orta kıyısı
İsiris; fal bakan mumyalar henüz
Silkelenirken uykusundan yol bu ve diriliş
Dirilişten bir cüz
Çocuktan öte bir ses
Dokundu ilkin ey dost
Yolun mihmandarına.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder