taşrada

                                      

                                         ---- anneme

bugün ne yemek yapsamdayım anne

ellerim düşünüyor senden miras

kızgın yağ telaşını

bölüşüyor aç çocuklar gibi

acıyı dilim dilim doğradığım hükümler

başımı bağladığım yazgı

bana en kadim sayfaların biçtiğidir

yok gibi hem var çırpınışlarda

yüzüm içre dönük

olanın hesaplanması kusursuz

ah şu bilinmezlik

onu ne de seversin

bugün nereye gitsemdeyim anne

sırtımda dövmeli sükûtun sancısı

basamak basamak atlıyorum kendimi

bir arsız vakt kuşanmasında

unutma ne olur çağır beni

utanmaktan usanır bıçağı tuttuğum el

kevgire döner harflerin döküldüğü o kitap

neresinden tutsan ötesi müphem

şüpheyi ve imanı birbirine katan

bir gelin kız karşılaması benimkisi

hep anlamaya doğru boğuk

isyanı dilime gömdüren taassupta

ne olur bari sen anla beni

bugün çok değil biraz ağlamaktayım anne

uzak zaman dönemecinde yatmış

ahir alem sualleri çıkmakta karşıma

anılarım savrulurken yalnızlığa

kalbim hep dışarda savunmasız

doymuş sofralarında aşkın

üzerinden kaç bahar geçtiğidir hazırda

gözlerim kuytuda, bak kuytuda

kaçıncı vuruluşun perdelenmesi gibi yakarışsız

çaresizliğin aritmetiğine sığındığım o kapı

bilmiyorum ki, hiç açılmasa da

sen beni bırakma ne olur

dışarıda bırakma....